برنامه‌ها و نیت های اداره مهاجرت کانادا
از زمانی که دولت کانادا اهداف مهاجرتی خود را برای سال‌های 2023-2025 اعلام کرده است، بحث‌های زیادی در مورد برنامه‌ها و نیت های اتاوا صورت گرفته است.
اما قبل از تعویق مجلس عوام برای تعطیلات سالانه کریسمس، شان فریزر، وزیر مهاجرت، پناهندگان و شهروندی فدرال، گزارش سالانه 2022 دولت را در مورد مهاجرت به پارلمان ارائه کرد. اعداد قابل توجه هستند، به ویژه در پس زمینه پیامدهای همه گیر COVID-19، رکود اقتصادی در سراسر جهان، عدم قطعیت های ژئوپلیتیکی در مناطق مختلف، وقفه در زنجیره تامین جهانی، و در نتیجه عقب ماندگی در برنامه های کاربردی پردازش.
در سال 2021، با وجود این شوک های بی سابقه و همزمان، کانادا پذیرای بیشترین مهاجران در طول یک سال در تاریخ خود بود. نزدیک به 406000 ساکن دائمی در جریان‌های اقتصادی، الحاق خانواده‌ها و پناهندگان/انسان‌دوستانه بودند. بیش از 191000 دارنده مجوز کار و تحصیل از وضعیت اقامت موقت به اقامت دائم تغییر کردند. کانادا از بیش از 415000 دارنده مجوز کار موقت و بیش از 445000 دارنده مجوز تحصیل استقبال کرد.
آقای فریزر در گزارش خود به پارلمان گفت که دولت باید بهتر عمل کند. وی گزارش داد که اختلالات ناشی از همه گیری کووید-19 تا حد زیادی برطرف شده است. با این حال، عقب ماندگی همچنان ادامه دارد و بر عملیات پردازش در سراسر جهان تأثیر می گذارد و توانایی آن در نهایی کردن برنامه ها را به چالش می کشد. برای کمک به رسیدگی به این مسائل، وزیر 85 میلیون دلار برای رفع مشکل عقب ماندگی، که شامل استخدام 1200 کارمند جدید برای پشتیبانی از پردازش درخواست‌ها می‌شود، قول داد.
دولت‌ها درباره اهداف مهاجرتی که به تازگی اعلام کرده‌اند و بسیار مورد بحث قرار گرفته‌اند: از 405000 نفر در سال 2021، به 431000 نفر در سال 2022، به 465000 نفر در سال جاری، پیش‌بینی می‌شود که میزان پذیرش سالانه مهاجران برای مجوزهای کار یا تحصیل تا سال 2025 به 500000 نفر افزایش یابد.
برخی از منتقدان سرسخت سیاست جدید دولت ها به اشتباه استدلال کرده اند که افزایش مهاجرت بیکاری را افزایش می دهد و دستمزدها را کاهش می دهد، به این معنی که افزایش عرضه نیروی کار از طریق مهاجرت از تقاضا پیشی می گیرد. تجربه و داده های واقعی اقتصادی بر عکس این موضوع را نشان می دهد، زیرا ما در محیطی با اشتغال بالا و دستمزدهای واقعی بالا زندگی می کنیم.
منتقدان همچنین بر این باورند که افزایش مهاجرت منجر به افزایش تقاضا برای مسکن و در نتیجه افزایش قیمت خانه و اجاره خواهد شد یا اینکه سیستم مراقبت های بهداشتی ما در مواجهه با تقاضای بالای مهاجران جدید تحت استرس بیشتری قرار خواهد گرفت.
به نظر می رسد که مردم فراموش کرده اند که مهاجران منبع تقاضا و عرضه هستند. آنها فقط کارگر نیستند، بلکه مصرف کننده هستند. مسلماً مهاجران به تقاضای مسکن اضافه می‌کنند و کانادا باید خانه‌های بیشتری برای زندگی آنها بسازد. برای ساخت آنها به کارگران نیاز است .
همچنین شکی نیست که سیستم بهداشت و درمان تحت فشار شدیدی است. اما این “تقصیر” مهاجران نیست. این تقصیر دولت فدرال و استان هایی است که نتوانسته اند برای ایجاد یک سیستم مراقبت بهداشتی پایدار با یکدیگر همکاری کنند.
مطالعه اقتصاد روشن می کند که نرخ بیکاری، استاندارد زندگی، سطح تخریب محیط زیست، یا هر چیز دیگری در مورد یک کشور در درجه اول تابعی از تعداد افراد آن کشور است. خیر، مهم ترین عامل این است که از منابع موجود در یک جامعه و اقتصاد تا چه حد استفاده بهینه شده یا نه.
برنامه ریزی دقیق توسط دولت ها حیاتی خواهد بود. پس منصفانه است که بپرسیم سیاست مهاجرتی کانادا به دنبال چه هدفی است. اجماع بسیار زیادی وجود دارد که مهاجرت برای رشد و شکوفایی اقتصاد ملی ضروری است. با این حال، باید مراقب بود که نرخ واقعی رشد اقتصادی از رشد مهاجرت پیشی بگیرد. شکاف های بحرانی در بازار کار باید پر شود. مهاجران دارای تحصیلات و مهارت در علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات به طور قابل توجهی بهره وری ملی ما را بهبود خواهند بخشید. تسریع در جذب کارآفرینان به کانادا نیز همینطور است.
با شتاب گرفتن بهبودی از هرج و مرج کووید، اتاوا تاکید کرده است که سیستم مهاجرت ما یک عامل اساسی در تنوع و رفاه کانادا باقی خواهد ماند، که شامل حمایت از رشد نیروی کار و ارائه مهارت های مورد تقاضا در طیف گسترده برنامه های ما می شود.
اثرات مثبت رشد جمعیت کانادا در 50 سال گذشته بسیار زیاد بوده است. ما مکانی بسیار جالب تر و پویاتر از زمانی هستیم که اندازه فعلی آن نصف بود. همچنین مکان متحمل تری است. امروزه، نزدیک به یک چهارم جمعیت کانادا متولد خارجی هستند و 50 درصد آن در بزرگترین شهرهای کانادا است.